مرزهای روزنامه نگاری

مرزهای روزنامه نگاری

مراسم روز خبرنگار ( 17 مرداد ماه ) در مشهد در حالی برگزار شد که جمع کثیری از مدیران مسئول روزنامه ها ، خبرنگاران و گزارشگران رسانه ها و خبرگزاری ها و بویژه مهندس صلاحی استاندارمحبوب خراسان ، سید احسان قاضی زاده مدیر کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حضور داشتند و سخنان بسیاری در خصوص نحوه فعالیت خبرنگاران و روزنامه نگاران مطرح شد و حتی تعدادی از خبرنگاران با سابقه و کم سابقه نیز در باره امنیت شغلی ، مسائل رفاهی و حرمت شغلی و بیمه خبرنگاران سخن گفتند و اتفاقا" چون این مسائل واضح و مبرهن است و مبتلا به بسیاری از دست اندرکاران مطبوعات نیزمی باشد مسئولان و جمع حاضر به اتفاق آنها را به عنوان درد مشترک پذیرفتند .

 در این مراسم با شکوه که تا ساعت 5/1 شب 20 مرداد ماه 89 ادامه داشت مدعوین جامعه مطبوعاتی در مرکزرفاهی دانشگاه فردوسی مشهد پذیرایی شدند و شام را نیز صرف کردند .

دیدار جامعه مطبوعات چه درخراسان و چه در سایر شهرستان های ایران که به مناسبت 17 مرداد برگزار می گردد یک دیدارصمیمی وارزشمند است به طوری که تلاشگران عرصه مطبوعات چه آنها که به سبب شغلی از بکدیگر دورافتاده اند و یا بازنشست شده اند و یا جایگاه خدمتی آنها تغییر کرده است و درمجموع استاد وشاگردهای مطبوعاتی ، همه وهمه دراین موقعیت ( روز خبرنگار ) یکدیگررا می بینند و ازحال هم باخبرمی شوند و یاد روزهای سخت و پرتکا پوی خبرنگاری و خدمت را گرامی می دارند .

اما درمیان این مراسم و همه گفته هایی که پیرامون مراسم بزرگداشت روزخبرنگار مطرح شد یک نکته مغفول ماند و آن توسعه مرزهای روزنامه نویسی و خبرنگاری است که ذکری از آن به میان نیامد و به آن  پرداخته نشد .

مرزهای خبرنگاری و روزنامه نویسی در هر جامعه ای متناسب با ملاحظات سیاسی ، اجتماعی ، و فرهنگی آن جامعه است و من که حدود 30 سال کار روزنامه نگاری کردم باید بگویم که مرزهای خبرنگاری در عرصه مطبوعات ایران با موانع جدی همراه است و عرصه ای بسیار تنگ و محدود دارد و هنوز جسارت قلمی و روزنامه نگاری در جامعه مطبوعاتی کشورپذیرفته  نمی شود البته اکنون که این سخن بر زبانم جاری شد متاسفانه باید عرض کنم که برخی از روزنامه های کشوردر فتنه گری مطبوعاتی ید طولانی دارند ودرتخریب شخصیت افراد بسیار خبره اند که البته روزنامه هایی خاص هستند و مورد حمایت هم قرارمی گیرند، و مسائلی را بیان می کنند که در واقع ننگ جامعه مطبوعاتی به حساب می آید و این روش نمی تواند مربوط به توسعه مرزهای خبر نویسی و نگارش های مطبوعاتی کشور باشد که البته آلوده به اغراض سیاسی هم هست و مورد تایید عاقلان هم قرارد نمی گیرد ، اما هدف من از توسعه مرزهای روزنامه نگاری ، حذف ملاحظات مردود اخلاقی و باورهای سیاسی و اجتماعی است و در عرصه مطبوعاتی باید صداقت خبری چنان جسورانه باشد که هیچ امری مانع از انتشارآن نگردد و حقیقت نگاری جای پرده پوشی و ملاحظه کاری را بگیرد و مرزهای روز نامه نگاری هر چه بیشتر توسعه یافته و باز باشد و دفاع از حقوق مردم وجامعه با هیچ اندیشه وتفکری معاوضه نشود .

در ایران ما اکنون روزنامه نگاری سفارشی است به گونه ای که هر آنکه در قدرت است حمایت می شود و هرآنکه درعزلت است نکوهش و تخریب می گردد و اینها از انحرافات عرصه روزنامه نگاری کشوراست که تحت تاثیر قدرت واقع می شود و اصلاح جدی می طلبد و اگر مرزهای خبرنگاری و روزنامه نگاری توسعه نیابد و مطابق رشد فکری جامعه مطبوعاتی حرکت نکند و به دلیل ترس از فشارهای سیاسی و جناحی و گروهی نتواند قلم بزند به رشد جامعه خیانت شده است و در حقیقت از سطح فکری جامعه عقب افتاده اند لذا مطبوعات باید همیشه از سطح فکری جامعه جلوتر باشند و درطرح انتقاد ها و پیشنهاد های اصلاحی جامعه دست پیش داشته باشند .