چهارشنبه سوری ممنوع؟

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار:

شماره ۳۷۰

 شادی ممنوع،جشن و پایکوبی ممنوع،چهارشنبه سوری ممنوع، نوروزممنوع، سیزده‌ بدرممنوع، آوازخوانی ممنوع، اجتماع برای تماشای فوتبال ممنوع ، یکباره بگویید زندگی ممنوع، فقط عزاداری، سینه زنی، مرثیه خوانی، روضه خوانی آزاد، آخه این هم شد زندگی برای مردم؟! مرده های قبرستان‌ها هم چنین زندگی تاریک  وپرمصیبتی را تاب نمی آورند که عده‌ای آن را برای  زنده ها روا می‌دارند و با ازدیاد مشکلات به روح و روان آسیب می زنند

سنت چهارشنبه سوری یکی از سنتهای دیرینه ایرانیان است که بر اساس آن دلها به هم نزدیک می شود و مردم البته در یک فضای سالم به یکدیگرگرما می بخشند و محبت توزیع می کنند،با شادمانی سال را به پایان می برند وبا شادمانی به استقبال سال نو می روند، انصاف و انسانیت و مهربانی را باز خوانی می کنند و با آتش افروختن گرمای  وجود خود را با یکدیگر تقسیم می‌کنند و به روح و روان خود آرامش وسلامتی می بخشند و لحظاتی را بین یکدیگر به بهانه چهارشنبه پایان سال خوش می گذرانند و جک و یا خاطره های شیرین سال طی شده شان را تعریف می کنند، آهنگ شادی پخش می کنند و پس از برپایی مراسم درست ِ چهارشنبه سوری خندان به خانه و خانواده خود بازمی گردند، اینها که گفته شد از حداقل فلسفه چهارشنبه سوری است و درصورتی است که مردم آزاد باشند و به اختیارو بدون ترس از تهدیدها و محدودیت ها به شادی این سنت بپردازند اما اگرچهار شنبه سوری را از نگاه دشمنان این سنت دیرینه ایرانیان بنگریم و داروغه ها درصدد ممانعت ازانجام صحیح و سالم و آرام آن باشند و ترس و تهدید و ارعاب درمیان آید ناچار آن می شود که ازراه دورترقه بترکانند و ازراه دور اشیائی ازآتش به جانبی دیگر و به میان مردم پرتاب کنند و موجب صدمات جانی به یکدیگر شوند.

چرا نباید دولت و حاکمیت ابزار لازم و تمهیدات کافی و فضای مساعد و مناسب را دراین رابطه در اختیار مردم قراردهد و مردم را هر لحظه در انجام این سنت ایرانی نکوهش و تهدید نکند؟ چرا نباید مردم در انجام حداقل این سنت دیرینه آزاد و به اختیار باشد اگر فرض را براین بگیریم که بله، این حرکت خطرات و صدماتی درپی می آورد درست است، اما کدام حرکت و کدام برنامه در جامعه ما بی خطر و بی صدمات جانی و حتی مالی است آیا راهپیمایی ها بدون هزینه و خسارات است، آیا تشییع جنازه ها همینطور، آیا عزاداری های تاسوعا و عاشورا و نظایر آن و تشکیل هیئت های عزاداری،کم مزاحمت و خسارت برای مردم دربازارو شهرها و اجتماعات و عبور و مرور بوجود می‌آورد؟ آیا در تشییع جنازه شهید سلیمانی که ۷۰ کشته داد و درسایر مناسبت ها از جمله راهیان نور،سفرهای تور دانش آموزان و دانشجویان ، حوادث رخ نمی دهد؟ آیا در راهپیمایی اربعین افراد صدمه نمی بینند و ندیدند ؟ آیا در راهپیمایی وزیارت ‌کربلا افراد زیر دست و پا تلف نشدند؟ آیا در رمی جمره و تظاهرات عربستان زائران کشته نشدند؟ و آیا درمساجد نمازگزاران شیعه را نمی کشند؟ فقط مسئولیت و مجروحیت و احیاناً تلفات در چهارشنبه سوری مضموم است و باید به آن انتقاد کرد؟ که هرساله اسفند را همواره با آمارهایی ازآتش بازی و حوادث آن پر خبر می سازند تا این سنت را در میان مردم برچینند و انجام آن را نهی کنند و شادی و محبت آن را از مردم دریغ دارند، تا منجر به ترقه ترکانی و پرتاب اشیاء آتشی شود که مایه تعجب و بهت و حیرت است که جای اشکال هم دارد.

نویسنده خود اصلاً دل و دماغ برگزاری و یا دیدن چهارشنبه سوری های پر خطر را به این شکلی که الان در فضای رعب و وحشت و ممنوعیت و تهدید انجام شده و می‌شود را ندارد اما قدری انصاف باید، تا با سنتی که با آن می‌توان دل مومنان و مردم را شاد کرد و آسیب سازی هم به میان نیاید مخالفت نشود.