آیا اصل ۲۷ قانون اساسی اجرایی می شود؟

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار
شماره ۴۱۵
اصل ۲۷ قانون اساسی سالهاست در کش و قوس اجرا و یا چگونگی اجرا قرار داشته و به بن بست رسیده که به تناسب ناآرامی ها و اتفاقات تلخ کشور در سال های گذشته، همیشه موجی از اظهارنظرها و واکنش ها از سوی مقام های مسئول و کارشناسان را مبنی بر ضرورت اجرای این اصل در پی داشته، اما پس از مدتی دوباره تا اتفاق تلخ بعدی موضوع فراموش می شده است،
اکنون نیز پس از گذشت ۳۰ روز از آشوبها و اعتراضات اخیر در کشور، دوباره موضوع از سوی مسئولان مربوطه مطرح شده است که به نظر می رسد این ادعاها و خواسته ها در مورد احیای اصل ۲۷ قانون اساسی تنها برای گریز از مشکلات و اعتراضات و طرح وعده های توخالی به جامعه مدنی است. اما از آنجا که جهرمی سخنگوی دولت پشتیبانی از اجرای آن را اعلام کرده و تدوین آئین نامه های آن را هم از وزارت کشور درخواست نموده، امیدواریم سرانجامی داشته باشد و این تجمعات امکان پذیر گردد و ترس اجرای آن از تصور مسئولان خارج شود و امکان آن میسر ، و به تناسب هر موضوع بتوان مکانی را در نزدیکی یا مقابل هر نهاد یا سازمان مربوط در نظر گرفت و تجمع کنندگان مطمئن باشند که صدای اعتراض آن ها به مسئولان ذی ربط خواهد رسید.
اگر اصل 27 قانون اساسی همانند گذشته اجرایی نشود و متاسفانه بعد از ناآرامی ها ، دوباره موضوع به فراموشی سپرده شود زیان های دیگری در پی خواهد داشت و مردم راهکارهای اعتراضی جدیدی خواهند یافت که حتما به سود نظام و مردم و کشور هم نخواهد بود.

✅ تاًثیر پذیری از فرهنگ اغیار

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار:
شماره ۴۱۶
یکی از مهمترین مسائلی که در جامعه از اهمیت و توجه ویژه برخوردار است حفظ خلق‌وخوی صحیح و عادات پسندیده و باورهای درست جامعه ایرانی است، اما این روزها اتفاقاتی در جامعه رخ می نماید که اگر به آنها توجه شود میتوان آنرا بعضا میراث دیگران دانست، در این میان خُلق و خوی افغان های قدیم و طالبانیسم امروز، به ایرانیان هم سرایت کرده است، و اینکه فرهنگ افغانی ها مخاطره آمیز بوده، سالهای گذشته ورود مهاجران افغانی بسیار مورد انتقاد مردم و حتی مسئولان امنیتی واقع می شد و البته کسی به آن توجه نمی کرد و مدافعانی هم داشت ، تا اینکه امروزه عادات و رفتار آنها مبتلابه ما مردم شده و بی تفاوتی نیز کلیت مردم و مسئولان را در بر گرفته و سکوت هم به آن افزوده شده است، حال چه باید کرد؟؟

بچه که بودم، در جنوب خراسان مردم را می ترساند که صحرا و بیابان نروید و یا نزدیک مرزهای مشترک با افغانستان نشوید.!

می‌گفتند اگر گیر افغان ها بیفتید پوست از سرتان می کنند این حرفها البته مال ۵۰-۶۰ سال پیش بود. که ورود افغانی ها به ایران قاچاق بود و اتفاقاتی از این دست بوقوع پیوسته بود.
اما الان رفته رفته با ورود کثیر مهاجران افغانی به ایران، که قابل شناسایی هم (اصلا) نیستند گاهی حوادثی به گوش می رسد که بسیار دردناک است. و به قول یک شهروند، شرارت ها، اخاذی ها ،راهزنی ها و خفت گیری ها، و...( از میراث افغانی ها هم) هست نه اینکه ایرانی هم نداشته باشیم اما...

یادم میاد از سالهای ۵۶ و ۵۷ که در جریان مبارزات انقلاب، اگر کمترین جراحتی به همشهریان می رسید و یا حادثه تلخی اتفاق می افتاد خشم و نفرت مردم به اوج خود می رسید و همشهریان نمی توانستند حوادثی را ببینند و از کنار آن بی تفاوت بگذرد.

اما این روزها داستان های وحشتناک از سرقت موبایل ،طلا و نیز سرقت خودرو ، موتور و از منزل به گوش می رسدکه بسیار تاثر بر انگیز است بویژه اینکه نیروهای انتظامی و قضایی هم ناتوان از مجازات آنها هستند و قلب های مهربان ایرانی ها هم به قدری سخت شده است که در قبال آن ها فقط سکوت و بی تفاوتی از سوی مردم و مسئولان مشاهده می شود و عاقبتی سخت را برای جامعه به ذهن متبادر می کند.

توقف در دهه ۱۳۶۰

 توقف در دهه۶۰ 

سخن روی جلد کتاب چهل ساله انقلاب
✍ ابراهیم ناظمی روزنامه نگار:
شماره۴۱۱
گاهی به پشت سرنگاه کن، نام سریال پرمعنایی بود که امین تارخ، ره، بازی کرد، براساس همین معنا، برخی ازته مانده های کسانی که امروزه اصولگرا خوانده می شوند و پرچم امام حسین وحضرت  فاطمه زهرا.. و شهدای انقلاب هم ازدستشان نمی افتد وبه خاطرچند تارموی دختران،مملکت را به آشوب می کشانند وبعضا مردم را می کُشند و یا برخلاف وظیفه، آتش بیارمعرکه های اغتشاش میشوند و خسارت های میلیاردی به مردم و کشور وارد می سازند و اعتقادات مردم را به بازی می گیرند؛ درسال‌های ۶۹ تا ۷۳ پس ازرحلت امام خمینی ره، درمقابل چپی ها یا همان ها که خط امامی ها گفته می شدند وحاکم بودند،مانع تراشی می کردند و آنها را دگم اندیش و متحجرمی خواندند.
اینها گروهی بودند که حرفهای مترقیانه به جامعه تحویل میدادند و چپی ها را متظاهربه مبانی اسلامی و دینی و بنیاد گرایی وافراطی گری متهم می کردند وافکارعمومی جامعه را با همین ترفندها جلب نمودند، که به همین واسطه هم آیت الله هاشمی رفسنجانی نیز با اینها همراهی کرد تا فضای کشوربازترو دموکراتیک تر شود اما رفته رفته اینهاهمه ارکان قدرت را دراختیار خود گرفتند وقوانین را به میل خود تغییردادند وحالاهم علیرغم همه دین گریزی هایی که به وجود آورده‌اند و مرزشکنی های اسلامی که کردند اکنون حجاب را نماد دین داری وانقلابی حاکمیت خود، معرفی می نمایند و با انواع حیله ها، مقدس مآبی ازخود بروزمی دهند و دیگران را متهم به دین گریزی و غرب گرایی ونیزمتهم به همراهی با بیگانگان و براندازان می نمایند وهرروزیک ترفند به کار میبرند از جمله دیروز، مکتب سلیمانی را طرح کردند واکنون امت رسول الله را علم می کنند وجامعه را در فضای دهه۶۰ نگه داشته اند تا خود را بندگان خالص خدا و پیروان محض ائمه اطهار معرفی نمایند و دیگران را ضد دین، ضد خدا، و غرب گرا می شمارند.
استیون واینبرگ می گوید:
با دین یا بدون دین آدمهای خوب کارخوب میکنند انسانهای بد کاربد، اما برای اینکه انسان بخواهد با ظاهرخوب کارهای بد بکند قطعا به دین نیاز دارد.
حالا همین جماعت مترقی اوایل دهه ۷۰ انقلاب ،شبکه های خبری و فضای مجازی راهم قطع می کنند تا آگاهی و روشنایی را از مردم خود دریغ نمایند، تا مردم دروغ هایشان را بیشترباورکند.
و این در حالی که ابراهیم رئیسی قبل از انتخابات ریاست جمهوری اش گفته است :فضای مجازی بهترین بسترهست برای نظارت مردم بر دولت مردان !
https://t.me/abrahim2441
       به بنیاد فکری نوآوران بپیوندید

قطع اینترنت و جبران خسارتهای مردم

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار:
شماره ۴۱۰
مخابرات بسته های اینترنت می فروشد برای استفاده اما به انحای مختلف اینترنت را قطع میکند در حالیکه امروزه همه امور اجرایی جامعه وابسته به اینترنت است و فضای مجازی هم مردم را چنان به خود وابسته کرده که راه گریزی از آن نیست !
بسته های اینترنت زمان دار، و گران از یک سو و قطع اینترنت و تعطیلی کار و کسب مردم از سوی دیگر موجب زیان های فراوان به مردم می شود، در این حال آیا شرکت مخابرات نباید ضرر و زیان مردم را جبران نماید؟
وابستگی انجام همه امور اجتماعی و خدماتی و حتی خانواده و همچنین خرید و فروش مایحتاج عمومی مردم ، همه به اینترنت وابسته است و قطع بودن اینترنت ضمن اخلال در روند مسائل خانواده و اجتماع و زندگی و کار و کسب ،اعصاب و روان مردم را هم تحت تاثیر قرار می دهد، و البته بسیاری از امور نیز در قالب کانال های ارتباطی و خبری میسر است.
اگر قطع شدن اینترنت دلایل امنیتی و سیاسی هم داشته باشد انگار دولتیان فقط باید در امان باشد، پس انجام امور مردم و خانواده ها و کسبه بازار و ارتباطات ضروری جامعه چه میشود.
امروزه مخابرات به مانند یک سازمان امنیتی و اقتصادی صرف عمل می‌کند که در بحث امنیت یک جانبه نگری دارد و در بُعد اقتصادی تنها منافع خود را لحاظ می کند و به مردم پاسخگو نیست شاید به این دلیل است که نیمی از مدیریت وزارت ارتباطات بر عهده و تحت اختیار سپاه پاسداران قرار دارد و سیاست‌های آن یک سویه و به نفع تنها مخابرات پیش می‌رود و منافع مردم و حال و روز آنان و سلامتی روان و حقوق اجتماعی و مادی آنها، مورد توجه و عنایت متولیان قرار نمی گیرد!