حق تعیین سرنوشت

حق تعیین سرنوشت

ملت ایران برای بدست آوردن حق تعیین سرنوشت خود همیشه تلاش کرده است اما کمتر به آن دست یافته و یا اینکه بهتر بگوئیم کامل به آن دست نیافته است .

 تحولات تاریخی در ایران نشان می دهد که آحاد جامعه همیشه منافع خود را فردی دیده اند نه ملی و مملکتی، و به همین سبب اهداف سیاسی و اجتماعی آنان در بسیاری از صحنه های تاریخی  به یک باره از این رو به آن رو شده است. و یا اینکه اراده آنان مستمر دنبال نشده و گاهی به شکست انجامیده است و یا موانع بزرگی بر سر راه آن بوجود آمده است که  مردم نیز از مطالبه حق تعیین سرنوشت خود دوری گزیده اند.

در برخی مقاطع تاریخ نیز ، از سوی دیگر دولت مردان حاکم تا حدودی مردم را در این باره کمک کرده  و یا هدایت نموده اند. اما این کمک دولت مردان بیشتر در جهت منافع حکومت بوده است.

با این حال ملتی که از مهمترین دستاورد های ملی خود به خاطر ترس از حکومت ها و یا قل و زنجیر ها و زندانها و تبعیدهای سیاسی بترسد و یا به صرف اینکه منافع مادی فردی آنان به مخاطره افتد  سکوت و مدارا در پیش گیرد  هیچگاه به حق تعیین سرنوشت و حاکمیت دمکراسی دست نخواهد یافت و نخبگان آن نیز . آزادی اندیشه  را بدست نخواهند آورد .