عرصه خبررسانی در کشور بیمار است.

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار:

شماره ۴۹۷

عرصه خبررسانی و انعکاس گزارش های خبری و حتی تحلیل ها و تفسیرها در کشور ما طی سال‌های گذشته رو به نقاهت گذاشته و مسیری فوق العاده رو به افول طی می‌کند. همچنان که هنر سینما مرده است، به طوری که شهاب حسینی یکی از بازیگران عرضه سینما در صحنه سریال پوست شیر میگوید: دیگه انگیزه کار کردن نداریم چون حال مردم خوب نیست و ما فقط دلمان به خوش بودن حال مردم است، و این در حالی است که حدود ۲۰ تن از هنرمندان مشهور سینما ممنوع الکار شدند و اوضاع نویسندگان و کارگردانان سینما نیز بهتر از اینها نیست.

✅اما سخن این مقال تنها در موضوع عرصه خبررسانی است نه سینما.

عرصه خبرنگاری عرصه‌ای است خبرساز، نقاد، پویا، جستجو گر،کیض، پرسئوال، با ذره بین محدب و با نگاه به مسائل مختلف جامعه، که بتواند با تحلیل و تفسیرها، جامعه و مدیریت جامعه را به مقصدی شکوهمند هدایت نماید و خمودگی و افسردگی و ناامیدی و شکست در اهداف را بَرکند، تا از بیراهه روی پیش گیری شود،اما در حال حاضر عرصه خبرنگاری در جامعه رو به وخامت و افول گذاشته و به مسائلی فوق العاده بی ثمر و فریبکارانه و آشوب زا می پردازد و تبلیغات اختصاصی و انحصار طلبی برای افکار منبسط ، اشخاص منحصر، نیات غیر مقبول و سلیقه های ناپسند دارد. و جامعه را هم محکوم به شنیدن می کند، تا در یک فضای انحصاری نفس بکشد، اخباری تکراری، یک جانبه ، یک فرم که تنها از یک فکر و یک خواسته و یک هدف متراوش می‌شود و بسیار هم برای مردم ملال آور است و این روزها می گوید فقط از پیروزی فلسطینیان و شکست اسرائیل بنویسید و علیه آمریکا سخن بگوئید.

و این نحو خبر رسانی اگر نگوییم برای کل جامعه ،حداقل برای جامعه مطبوعات و خبر رسانی، بیشتر از سایرین ملال آور شده است چرا که از انحصارات و مرزها و حذف ها و حریمها و مصلحت سنجی ها، رنج میبرد و توان بازگو کردن حقایق را ندارد و مردم هم ناچار باید این وضعیت را تحمل نمایند و از مسائل مهم جامعه غافل بمانند.

این در حالی است که بدترین نوع بیسوادی، بیسوادی سیاسی خوانده می شود.

موضوعات خبری این روزهای جامعه ما، مانند چند دهه گذشته اختصاص به یک سری باورها واعتقادات دهه شصتی دارد که اگر نگوییم هزار درجه ، حداقل صد درجه تغییر یافته است، سخن از شهید و سخن از مقاومت و سخن از فداکاری و سخن از یک نگاه در رهروی یک سری اعتقادات و باورها دارد که امروزه از نگاه عموم مردم خارج شده و دیگر نمی‌تواند برای جامعه تکلیف و مقصد معین و ارزشمند و ایده عالی را تعریف نماید.

حال باید چه کرد؟ و چگونه باید این مسیر را تغییر داد؟ کاری که اگر نگوییم ناشدنی و ناممکن اما به واقع سخت و دشواراست، کاری که به واقع نفس بریده و طاقت طاق کرده و بی فایدگی را فریاد میکند و این یکی از مصیبت های بزرگ و پر خسارت و پر تکرار در جامعه ی بیدار و هوشیار ماست که چشم ها را تار و کم سو کرده و اراده ها را خاموش نموده و بی تفاوتی و بی اعتنایی به اهداف ارزشمند و مشخص را، ترویج می دهد.

البته مقصود این یادداشت معطوف به چند و بلکه چند صد خبر نیست اما به این سخن کارشناس صدا و سیما توجه کنید که با هیچ نگاهی نمی توان به آن معنی داد

او می گوید: سکوت سید حسن نصرالله لبنان در وقایع اخیر غزه برای اسرائیل، از موشک دردناکتر است !!

https://t.me/c/1646987099/55048